Portret van een Tuin / Alles heeft een tijd
De film ‘Portret van een tuin’ brengt het vele werk in kaart dat eigenaar Daan van der Have en meester-hovenier Jan Freriks moeten verrichten om de misschien wel mooiste en oudste productietuin van Nederland in optimale staat te houden.
De tuin in deze film zal elke tuinier het water in de mond laten lopen: een uitgestrekte serie bedden, kassen en een boomgaard, behorend bij een oud landgoed, ooit in verval geraakt en weer helemaal hersteld. Ook bloembedden en bijenkasten horen erbij. Deze tuin is een bedrijf, gerund met toewijding, veel geduld en vooral veel kennis van planten en bomen.
Terwijl vier seizoenen voorbij glijden, toont de Rotterdamse regisseur Rosie Stapel in Portret van een Tuin hoe de 60-jarige eigenaar en zijn 85-jarige snoeimeester in de moestuin zaaien, poten, dunnen, snoeien en oogsten. Tijdens het snoeien hebben de mannen gesprekken over voedsel, het weer, de wereld en delen ze kennis op het gebied van groente en fruitteelt. Te midden van vers omgeploegde aarde, fruitbomen in de boomgaard en weelderige druivenranken worden we deelgenoot van de passie, gedrevenheid en kennis die de essentiële ingrediënten vormen voor het succesvol onderhouden van een grote moestuin. En van de noodzaak van geduld en relativering. Maar liefst vijftien jaar werkten ze samen aan de perenberceau. Zal hij dit jaar dan eindelijk gaan sluiten?
De tuinvrouw werkt aan de groentebedden, de citrusbomen verlaten hun winterverblijf en er is een ontmoeting met appelbloesemsnuitkever. Augustus vormt de apotheose met een schijnbaar oneindige oogst en een weelde aan kleuren, geuren en smaken. Terwijl de rust daarna langzaam terugkeert in de natuur, gaat het werk van de tuinman te midden van de vallende bladeren en de rijp op de takken gewoon door.
Een verstilde ode aan een bijzondere tuin. Rosie Stapel volgde de beide mannen vier seizoenen achtereen tijdens wat zich nog het best laat omschrijven als één langgerekte snoei- en plukbeurt op een terrein van anderhalve hectare. In ‘Portret van een tuin’ richt Rosie Stapel zich nadrukkelijk op de toewijding en de precisie die haar twee hoofdpersonen aan de dag leggen om het ‘goddelijke in de natuur’, zoals Van der Have het de filosoof Spinoza nazegt, te ervaren.
Stapel veronderstelt waarschijnlijk terecht dat liefhebbers van natuur – en zeker ook die van gezond, duurzaam geproduceerd en lekker eten – wel begrijpen waarvoor Van der Have en Freriks het allemaal doen als ze, met hun rug naar de camera en héél kort, even iets intiems over hun hartstocht voor het tuinieren prijsgeven.
De film werd in 2015 getoond op het internationaal filmfestival van Rotterdam. Hier kunt u een trailer van de film bekijken.
