Lustrumboekje ‘Eeuwige jeugd: groen erfgoed in nieuwe handen’
In 2020 bestond de Nederlandse Tuinenstichting 40 jaar. Naar aanleiding daarvan verscheen een lustrumboekje ‘Eeuwige jeugd: groen erfgoed in nieuwe handen’.
In zijn bijdrage laat Johan Vlug zien hoe met relatief kleine ingrepen een ensemble van ‘publieke stadstuinen’ kan ontstaan dat de stad duurzaam kan verrijken. Het is een geruststellende gedachte dat onze steden nog een potentiële voorraad aan dergelijke stadstuinen herbergen.
Als vierde generatie bewoner van landgoed Rhijnestein in Cothen is Frederique Reigersman-Van Lidth de Jeude verantwoordelijk voor het tuinonderhoud. Haar ambitie? De tuin weer zijn oude allure bezorgen en deze tegelijkertijd een impuls geven voor de toekomst, namelijk door daarbij de wensen van nu te integreren.
Ook al generaties in de familie is de buitenplaats Kloetinge van de familie Lenshoek. Marian Smeets-Lenshoek beschrijft hoe deze, dankzij de inzet van moeder Ineke, in de jaren zeventig landelijke bekendheid kreeg als een van de vijf ‘Zeeuwse Tuinen’.
Daan van der Linde schetst de ontwikkeling van het 400 jaar oude landgoed Larenstein bij Velp. Met zijn rijke cultuurhistorie en natuur vormt dit gebied één groene tijdcapsule van verleden, heden én toekomst: een levend laboratorium waar studenten kunnen leren en experimenteren.
Het tweegesprek over Louis le Roy, bedenker van de ‘ecokathedraal’ benadert de eeuwige jeugd vanuit weer een andere invalshoek. Het is een pleidooi voor het toelaten van verandering en verval, met natuur als een tijdelijke verschijningsvorm die voortdurend in beweging is.
Jan van ’t Hof van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) merkt dat juist de coronacrisis de rol van groen in de stad benadrukt. Zo zijn groen, vergroening en tuinen plotseling weer actueel en kansrijk.
