Evolutie

Dé grootste evolutie de voorbije jaren is echter de toenemende vraag naar waterdoorlaatbare en waterpasserende verhardingsmaterialen. Dit heeft niet enkel te maken met een verhoogde bewustwording bij de opdrachtgevers, maar ook met de strengere regelgeving.

Het natuurlijk evenwicht tussen verharding, groen en omgeving wint aan belang. De klimaatverandering is vandaag al een feit, en zal zich in de komende decennia hoe langer hoe meer doorzetten. Dit houdt onder meer in dat er vaker hevige regenbuien zullen zijn, een toename is van droge perioden en er vaker zomerse en tropische dagen worden verwacht. De openbare ruimte, maar ook (private) tuinen zijn op deze klimaatverandering niet ingericht. Naarmate de bebouwing dichter is, neemt de verharde (gesloten) oppervlakte toe en stroomt er een groter deel van het water af dat elders verwerkt moet worden.

Uitgangspunt is dan ook dat we zo veel mogelijk (hemel)water ter plaatse moeten vasthouden en bergen en eventueel vertraagd moeten afvoeren. Enerzijds om wateroverlast te voorkomen en anderzijds om de grondwaterstand te behouden en water te besparen.

We kunnen uiteraard waar mogelijk kiezen voor minder ‘verstening’ en meer groen. Maar vaak is een of andere vorm van verharding onvermijdelijk en zal het nodig zijn om te zoeken naar een symbiose tussen ‘groen’ en ‘grijs’. Dat betekent dat we ervoor moeten zorgen dat het regenwater dat op een verharding valt, doorheen de verharding rechtstreeks in de bodem kan infiltreren. Dat is de meest natuurlijke manier en geniet de voorkeur.

Openbare besturen zijn zich daarvan wel degelijk bewust en kiezen dan ook meer en meer voor ‘waterdoorlaatbare’ en ‘waterpasserende’ bestrating, al dan niet in combinatie met opvang- en buffersystemen. Waterdoorlatende bestratingen worden toegepast als buffer- en infiltratiesysteem op parkings, pleinen, wegen met beperkt verkeer, fietspaden, enzovoort.

Bij particulieren is het milieuaspect bij de keuze van een verhardingsmateriaal vaak nog eerder marginaal. Zij kiezen vooral op basis van de esthetische meerwaarde en natuurlijk de prijs. Wel zien we bij private klanten enerzijds een duidelijke tendens naar het tegengaan van een te grote ‘verstening’. En anderzijds meer aandacht voor de beplanting, die geschikt moet zijn voor een wijzigend klimaat en die vlinders en insecten moet aantrekken. Maar ook bij particulieren groeit de interesse voor waterdoorlaatbare verharding. Bovendien verplichten steeds meer steden en gemeenten hun bewoners om een waterdoorlaatbare verharding te gebruiken.

Waar men vroeger enkel de klassieke grasbetontegel had, bestaat er nu een breed aanbod aan waterpasserende producten. Een fabrikant als Wienerberger lanceerde bijvoorbeeld de waterpasserende klinker Passaqua, die door zijn hoogte van 80 mm ook geschikt is voor grote openbare ruimtes, zoals onder meer parkeerplaatsen.

Ook in de markt van de betontegels bestaat momenteel een groot aanbod in waterdoorlaatbare producten. Zo breidde betonfabrikant Ebema-Stone&Style het gamma waterpasserende bestrating de laatste jaren fors uit met nieuwe vormen en modellen. Zoals onder meer de Eco Solutions, met vele ‘designalternatieven’ voor de standaard grasbetontegel, die niet louter functioneel zijn maar ook esthetisch goed ogen. Door de aanwezigheid van grote afstandhouders ontstaan er brede voegen. Het resultaat is een verharding die waterdoorlatend is en toch goed begaanbaar.