Dossier accu-aangedreven machines (1/2)
Een van de heetste hangijzers in de groensector is dat van de accu-aangedreven machines. Machines op batterij lijken ook in de professionele groenwereld materiaal dat aangedreven wordt door een fossiele brandstof van de markt te verdringen. Betekent dit dat de toekomst enkel aan accu-aangedreven toestellen is?
Wij legden fabrikanten en verdelers van het zwaardere tuinmateriaal de volgende stelling voor: ‘Accu-aangedreven machines zijn de toekomst’.
Uit de antwoorden blijkt dat dit een vraag is die in een notendop samengevat kan worden als volgt: In grote mate akkoord, maar vergeet niet… Het accu-aangedreven materiaal is wel degelijk aan een forse opmars bezig, maar in dit hele verhaal hebben ook de klassieke, op fossiele brandstof functionerende toestellen, in vele gevallen en wellicht nog meerdere jaren hun plaats, zeker bij de professional.
Uitgefaseerd in 2021?
Kijken we eerst naar eigen land, dan leek een mooie opener vragen naar commentaar op een zinnetje uit het Vlaams Regeerakkoord: “We streven ernaar dat 2-takt toestellen voor het onderhoud van openbaar groen uitgefaseerd worden tegen 2021”. Hoever staat het daarmee momenteel?
Uit de reacties blijkt dat men dit uitfaseren met de nodige korrels zout neemt. Iedereen vindt het een nobel streven, maar zoals vaak gebeurt, rijmen praktijk en theorie niet altijd even goed op elkaar.
Ook blijkt enkel elektrisch in nogal wat gevallen nauwelijks haalbaar. Daarbij wordt in de eerste plaats verwezen naar het gebrek aan vermogen, maar verliest men ook niet uit het oog dat elektrisch niet altijd de beste oplossing is, onder meer door een veel grotere milieubelasting voor iets in gebruik wordt genomen. Opvallend is dat er ook meerdere keren gewezen wordt op hybride oplossingen.
“Persoonlijk vind ik deze beslissing nogal kort door de bocht”, omschrijft Michaël Carlier van Etesia SAS wat elders ook terugkomt. “Nieuwe generaties 2- en 4-takt motoren worden steeds zuiniger en men vergeet dat er bij batterij-aangedreven toestellen dikwijls niet wordt gekeken naar de totale impact op het milieu. Het lithium wordt ontgonnen in Zuid-Amerika of Afrika (vaak met kinderarbeid), vervolgens overgebracht naar China om er batterijen van te maken , waarna het terugkomt naar Europa of Amerika…”
Tommy Nagtegaal (Stihl) sluit zich hierbij aan en vraagt zich af of onze samenleving en bij uitbreiding de wereld hier wel klaar voor is. Het is goed om een nobel streven te hebben, alleen… is dit wel mogelijk? En wat komt er allemaal extra bij kijken?
“Het is duidelijk dat er niet voldoende vermogen/kracht is voor bepaalde toepassingen zoals bij de bosbouw, industrie, bouw of reiniging. Daarnaast moet je jezelf de vraag stellen of de autonomie ook steeds groot genoeg is, hoe het zit met opslag en laden en hoe duurzaam accu’s eigenlijk zijn;”
“Een betere oplossing lijkt me om, zoals in Nederland, professionele gebruikers te verplichten over te stappen op alcylaat brandstof, die in het bestaande machinepark gebruikt kan worden. Schadelijke stoffen zoals benzeen, tolueen, olefinen, zwavel en aromaten zijn in deze brandstof amper aanwezig en er is een schonere verbranding, wat goed is voor mens, machine en milieu.”
“Iedereen laten overstappen op accu-aangedreven machines is op dit ogenblik geen werkbare optie, de markt is daar nog niet klaar voor. Voor vele professionele machines met verbrandingsmotoren voor gebruik in de tuin-, bos- en wegenbouw, zoals krachtige professionele kettingzagen en bladblazers, is er nog geen accu-alternatief met een vergelijkbaar vermogen beschikbaar. Dit zal in de toekomst ongetwijfeld veranderen, maar dan zijn we snel een paar jaar verder.”
Bart van Hal (Husqvarna) merkt op hoezeer je moet opsplitsen in waar een machine gebruikt moet worden: “Voor het binnenstedelijke onderhoud is geen brandstofmachine meer nodig, daar zijn voor alle werkzaamheden krachtige, efficiënte accumachines leverbaar. Hooguit voor het maaien kan er nog een probleem zijn, maar daarvoor zijn er nu ook goede alternatieven. Het plaatje is helemaal anders buiten de stad. Nemen we, bijvoorbeeld, de bosbouw, dan merken we dat er wel nog wel vaak naar brandstofmachines gegrepen wordt. Zeker als er (veel) meer vermogen dan 50cc wordt gevraagd.”
Bij Pivabo voegt men nog het volgende aan toe: “Eén van de grote struikelblokken voor gebruikers om over te stappen naar elektriciteit – en dus bij zwaardere toepassingen – is het gebrek aan autonomie. Een volledige dag autonomie is wel degelijk al haalbaar. Zo kan onze Nimos Posi-Trac, bijvoorbeeld, meer dan 10 uur werken met een onkruidborstel zonder bijladen.
Batterijen en het zwaardere werk
Het is duidelijk dat er op het vlak van kracht bij machines die ingezet worden voor het zwaardere werk nog wat weg is af te leggen. Wanneer ga je elektrisch en wanneer niet?
“Een elektrisch aangedreven machine is niet noodzakelijk minder competent dan een variant met een verbrandingsmotor”, stelt men bij Pivabo resoluut. “Kijken we in ons gamma naar de Nimos Posi-Trac, een multifunctionele en knikbestuurde werktuigdrager, dan stellen we vast dat het werkresultaat en rendement niet moeten onderdoen voor de voormalige dieselvariant.”
“Op het gebied van kracht kan elektrisch de strijd al aan. De grote uitdaging is de autonomie versus het budget”, horen we bij Etesia. “Een voorbeeld: een zitmaaier op benzine kost 5.000 euro, maar als je dezelfde zitmaaier elektrisch wil met een autonomie van 7 uur ligt de prijs al rond de 20.000 euro. Als je weet dat de werkingskost op benzine ongeveer 5 euro per uur bedraagt, moet je al 3.000 uren kunnen maaien als je de extra investering wil terugverdienen. Waarmee ik dan nog geen rekening houd met het feit dat de levensduur van batterijen vaak korter is.”
“Hierbij toch nog een opmerking”, reageert Pivabo. “De bovenvermelde prijzen hebben voor ons gamma wat verduidelijking nodig. Zo rekenen wij bij Nimos op een meerprijs van 35 % voor het loodzuuraccupakket en 50 % voor het LiFePO4 pakket op de totaalprijs van de machine, in vergelijking met een dieselvariant. Bekijken we de Total Cost of Ownership, dan blijkt dat bij een professioneel gebruik deze meerprijzen ten opzichte van de dieselmachine na respectievelijk 3,5 en 5 jaar terugverdiend zijn.”
