Felixx presenteert modellen voor klimaatadaptief Dordrecht

Felixx Landscape Architects & Planners heeft plannen ontwikkeld om het eiland van Dordt in Dordrecht te transformeren tot een klimaatadaptieve leefomgeving. Het project maakt deel uit van een overheidsinitiatief  gericht op het ontwikkelen van voorbeeldprojecten voor een integrale benadering van klimaatuitdagingen in relatie tot bestaande erfgoedstructuren.

Klimaatverandering dwingt ons stad en land te herstructureren. Daarbij is het van groot belang om leefomgevingen te realiseren waarin mensen zich niet alleen veilig en beschermd, maar ook comfortabel voelen, aldus Felixx Landscape Architects & Planners. Het zorgvuldig samenvoegen van nieuwe ruimtelijke structuren en cultuurhistorische waarden speelt daarin een belangrijke rol. Gebruikers waarderen bestaande omgevingen op een bepaalde manier; ze voelen vertrouwd. Door die te behouden en de nieuwe elementen – de bescherming tegen nieuwe risico’s – te integreren, wordt een bij de start een groter draagvlak gecreëerd en de daarop volgende transitie versneld.
Het plan ‘Dijkenrijk’ is onderdeel van het programma ‘Stedenbouw voor Extremen’, georganiseerd door de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed en het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie.


Dijkeneiland
Een vertrouwd en gewaardeerd cultuurhistorisch element in het Nederlands landschap vormen de dijken. Ze zijn wellicht het meest uitgesproken voorbeeld van de sterke functionele structuren die het Nederlands landschap organiseren en tegelijkertijd de ruimtelijke identiteit bepalen. Door de eeuwen heen zijn dijken een divers en relatief kleinschalig netwerk van grondlichamen in het verstedelijkte gebied en het buitengebied gaan vormen. Echter, de grote primaire waterkeringen hebben in de afgelopen decennia de rol van de kleinere dijken overgenomen.
Als louter ruimtelijke relicten lijken ze vaak te verdwijnen bij transformaties van stad en land, en daarmee verdwijnt een belangrijke identiteitsdrager van het Nederlands landschap, aldus Felixx. Het architectenbureau heeft  onderzocht hoe de historische dijkstructuren wellicht is in te zetten voor de organisatie van een klimaatadaptief landschap.

Dordrecht
Als voorbeeldproject heeft het bureau zich gericht op de situatie van Dordrecht, de oudste stad van Nederland. Felixx stelde voor deze opgave een team samen met IHE Delft Institute for Water Education en de gemeente Dordrecht. Het bureau presenteert de plannen onder de titel ‘Dijkenrijk – een historisch landschap van de toekomst’.
Het Eiland van Dordrecht ligt in een waterrijk gebied waar verschillende rivieren samenkomen. Het eiland wordt omringd en dooraderd door een dicht netwerk van dijken, die echter met het opschalen van de buitendijken hun oorspronkelijke functie verloren. Felixx onderzocht de historische ontwikkeling en de huidige werking van de dijken.
De ontwikkeling van Dordrecht tot een klimaatadaptief eiland heeft het bureau verkend aan de hand van vier thema’s met individuele agenda’s: water, groen, programma en infrastructuur. Voor elk thema zijn de verschillende agenda’s geprojecteerd op de historische structuur van de dijken, legt Felixx uit.

Drie Modellen
Dit heeft geresulteerd in drie ontwikkelingsmodellen voor een klimaatadaptief Dordrecht, met een erg uiteenlopende stad als resultaat.

Model 1: Biesbosch
Dit model beschouwt Dordrecht als onderdeel van de Biesbosch. De dijkzones worden groenblauwe corridors en het water wordt het eiland binnengehaald. Zo kan zich natuur ontwikkelen en een levend watersysteem worden gecreëerd, zodat er directe routes naar de Biesbosch ontstaan. Wonen en recreatie kan kleinschalig in de natuur.

Model 2: Randstad
In dit model wordt Dordrecht ontwikkeld als parkstad aan de Biesbosch: als laatste bastion van de Randstad. De dijken worden ingezet als een lineair grootstedelijk park, verdicht en geprogrammeerd met nieuwe recreatie- en woonfuncties. Aan de buitenrand van het eiland komen nieuwe satellietsteden, die de grens met de Biesbosch markeren.

 

Model 3: Zelfvoorzienend Eiland
Dordrecht wordt in dit model voorgesteld als een zelfvoorzienende gemeenschap op een circulair eiland. De dijken zijn zowel productievelden als sociale verbindingen. Ze bieden ruimte voor voedselproductie, het opvangen en hergebruiken van regenwater, en het opwekken en hergebruiken van energie. Het worden belangrijke sociale structuren die scholen en verzorgingstehuizen integreren.